Baars

Een vis migreert in water maar ook in verhalen, al generaties
stroomt de baars door de verbeelding van de stad, drijft boven
op vlaggen, doosjes, tegels. Geschubde totem van de grachten,
die in het armste water nog floreert.

Eeuwen lokte hij bewoners naar de kade, bracht visclubs samen,
gaf zijn naam aan families, straten, zelfs een wijk. Prehistorisch wezen,
hier al voor de mens aanwezig, door zoveel Amsterdamse magen
verteerd. Wat liet zijn lichaam achter in onze ingewanden?

Iets taais, iets eeuwigs. Zijn snelle schaduw onder het oppervlak,
soepel kannibaaltje dat ons zal overleven, hier de toekomst
en de oudste rechten heeft.

Bot

Vraag de bot naar de dijken waar hij jaarlijks tegenop zwemt,
hij vertelt je dat de wereld lek zou moeten zijn, zoet en zilt
bestaan door wat er tussen hen beweegt en dat elke dam
een prijs heeft.

Waar gestuwd wordt vallen doden, wordt stroming star,
verdwijnt de fluistertaal van zachte overgangen. Water,
zal hij zeggen, is geen plek maar een reis, een langzame
verandering van smaak. Het is het golven van duizenden
coördinaten.

Brak is een passage en de bot is een passant. Meer dan vis
een transformatie - van ei naar rechtop zwemmend
naar plat vermomd als zand, één oog dat traag migreert
naar de andere kant, een bruinrode bodem-ode
aan het tussenland.

Haring

Als onderwater vogels zwermen ze de stad in. Een rivier
van vissen recht uit zee. Haring. Herinnering aan wilde,
zoute vlaktes in ons alledaagse water.

Een vis die geeft, van ei tot oudje; meel, olie, welvaart.
Met miljoenen brachten ze dorpen tot bloei, Holland
werd groot op bokking, brado, kipper, gerookt symbool
van overvloed.

Elke zomer opgehakt, mootjes zeereis op de tong, zilver
vel waaruit een knetterende taal klonk - haring praat
via gas uit de zwemblaas, een winderige morsecode van
verfijnde scheten.

Waar spreken, waar ruften ze van als ze met miljoenen
door de stroming schieten? Vroeger, vertes, de vormen
van het Skagerrak, sappig arctisch krill?

Of van de tweevoeters die ondanks hun roofzucht
te betreuren zijn, met honger die tot constipatie leidt.
Wie wil zich volvreten met de wereld als je haar schetend
kunt bezwemmen?